ศัพท์ภาษาอังกฤษเกี่ยวกับดนตรี Music
Music= มิวสิค (ดนตรี) , chorus= คอรัส (ขับร้องหมู่) , song= ซอง (เพลง) , singer= ซิงเงอะ (นักร้อง) , nursery rhyme= เนซซะรี ไรมฺ (โฟล์คซอง เพลงเด็ก) , pop music= พอพ มิวสิค (เพลงปอบ) , classical music= แคลสซิคัล มิวสิค (เพลงคลาสสิค) , conductor= เคินดัคเทอะ (วาทยกร) , musical tone= มิวสิคัล โทน (ท่วงทำนอง) , rhythm= ริธธึม (จังหวะ) , note= โนท (บันไดเสียง) , musical instrument= มิวสิคัล อินสฺทรูเมินทฺ (เครื่องดนตรี) , produce music= พระดิวซฺ มิวสิค (บรรเลงเพลง) , piano= พิแอโน (เปียโน) , guitar= กิทารฺ (กีตาร์) , flute= ฟลูท (ขลุ่ย) ,trumpet= ทรัมพิท (ทรัมเปต) , bass= เบส (กีตาร์เบส) , concert= คอนเซิท (คอนเสิร์ต) , orchestra= เออะเคสทระ (ออเคสตรา) , tuba= ทูบะ (แตรขนาดใหญ่) , tambourine= แทมบูรีน (กล่องเล็กคล้ายรำมะนาด) oboe= โอโบ (เครื่องดนตรีชนิดเป่า) , bassoon= บาสซูน (ปี่ ขลุ่ยบาสซูน) , saxophone= แซกโซโฟน (แซกโซโฟน) , trombone= ทรอมโบน (เครื่องดนตรีใช้เป่าชนิดหนึ่ง) , accordion= แอคคอรฺเดียน (แอคคอร์เดียน) , organ= ออแกน (หีบเพลง) , d